İfade özgürlüğü. Bu ülkede var gibi görünür. Ama yaptıkları haber yüzünden gazeteciler hapse atılır. ‘Akil’ olarak adlandırılan yandaşlar, bir dönem peynir ekmek gibi dağıtılan devlet sanatçılığı ünvanı alanların dışındakiler laf ederlerse; karşı gelmiş olurlar, yerden yere vurulmaya kalkılırlar. Oysa ki sanatçılar özellikle düzene muhalif olmalı, toplumsal tüm faydalarda söz söyleyebilir olmalı. Sanatlarıyla birçok konuyu aktarabilmeli, yaptıkları hicivle birçok eleştiriyi kırmadan dökmeden dile getirebilmeli. Hoşgörüsünü kaybetmiş ve mutlu olmayan bir toplum olduk çıktık. Nasrettin Hoca’nın düzeni eleştirdiği, Dadaloğlu’nun şiir ve ezgileriyle rehber olduğu bir geleneğin çocuklarıyız. Çok uzak değil 70’lerden sonra yapılan Kemal Sunal filmlerinde dahi gülerken; ülke düzeninde yaşanan yanlışların dile getirildiğini görürsünüz. 80’lerde Devekuşu Kabare Zeki Alasya ve Metin Akpınar’ın yaptığı tüm tiyatrolarda iktidarıyla, muhalefetiyle siyasetin nasıl da özgün eleştirildiğini gördük. Karikatür ve mizah dergilerinin nasıl ti’ye aldığını, çok önemli olan konuları aktarırken nasıl güldürüken, düşündürdüğü hala hafızalarımızda. Ama kalmadı. Hemde hiçbiri. Çünkü ifade özgürlüğü var denilen ülkede siyasilerden başlayan hoşgörüsüzlük, tabana kadar yayıldı. Sosyal medyada var olan klavyeciler veya diğer adıyla troller; insanları pes ettirdi. Özellikle de sanatçıları. Ses çıkaranlara da hemen mahalle baskısı oluşturuldu ve oluşturulmaya da devam ediliyor. Yıllar önce sürgün edilmiş Nazım Hikmet’e, memleketinden hasret bırakılmış Yılmaz Güney’e, bir dönem Cem Karaca’ya... Başlaması için televizyon başına geçtiğimiz ‘Olacak O Kadar’ın yaratıcısı Levent Kırca’ya hayattayken yapılanlar. Beş yıl önce yazdığı bir şarkı sözü üzerinden Sezen Aksu’ya, söylediği bir şarkı yüzünden bugün Tarkan’a. Yani senaryo hiç değişmiyor. İleri demokrasi ve bu ülkede ifade özgürlüğü nutku atanlar yaptıkları baskılardan vazgeçmiyor. Yani düzen hiç değişmiyor. Bir gün değişir umuduyla yaşamaya devam etmek de bize düşüyor. “Belki şehre bir film gelir Bir güzel orman olur yazılarda, iklim değişir, Akdeniz olur.” Neden olmasın... ****** Esnaf Odalarında seçimler devam ediyor. Çoğu tamamlandı ve değişim rüzgarı esti. Şehre bir heyecan da geldi. Seçilen oda başkanları vaatlerde bulundu. En azından her biri, şimdiye kadar eksikliği görünen tüm konulara çözüm getireceklerini ifade etti. Güzel fikirler de ortaya atılmıyor değil. Terziler ve Tuhafiyeciler Odası Başkan Adayı Metin Özcan’ın “Esnaf Panayırı” projesi gibi. Gerçekten dinlediğimde dikkatimi çeken ve gerçekleşmesini dilediğim bir proje. İnternet alışverişi ve AVM’lerle rekabette zorlanan esnafların, indirimler yapacağı ve çeşitli etkinliklerle renkli bir hale geitirlecek panayır; hem esnafa, hem de ilçe merkezinde vatandaşlara keyifli anlar yaşatacaktır. Bu türlü düşüncelerin tüm sivil toplum kuruluşları ve odalar tarafından ortaya atılması ve geliştirilmesi gerekiyor. Lokantacılar Odası birçok ünlü gurmenin Söke’ye davet edildiği, ilçemizin yemek kültürünü tanıtan bir festival yapabilir mesela. Oda seçimleriyle birlikte yeni bir anlayışın geldiği, en azından hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağı görünüyor gibi. İnşallah da öyle olur, Söke’nin hareketli STK’lara ihtiyacı var. Saygılarımla...